پاسخ : تا ما تعريف واضح و شفافى از شرايط سخت نداشته باشيم، يافتن امنيت و احساس آرامش در آن شرايط سخت آسان نيست، زيرا هر انسانى در محيط زندگى، شغلى، خانوادگى و اجتماعى خود با شرايط گوناگونى روبرو است، براى مثال نداشتن امكانات تفريحى در يك محيط شرايط سخت محسوب مى شود ولى در محيطى ديگر نداشتن آب براى نوشيدن شرايط سخت محسوب مى گردد.

بنابراين سوال شما بايد مستقيماً در برگيرنده نوع شرايط سختى كه در آن احساس امنيت نمى كنيد باشد، از نظر حقير سختترين شرايطى كه سبب ناامنى انسان مى شود همانا ابهاماتى است كه در زندگى او وجود دارد، در عصر حاضر با توجه به زندگى ماشينى و مسابقه و رقابت در داشتنها و نداشتنها مهمترين عامل ناامنى فكرى و روحى انسان است. امروزه تهديد هويتى بصورت گسترده بخصوص در جوامع پيشرفته آثار خود را نشان مى دهد، هر كُنج و گوشه از شهر دوربين هاى مدار بسته وجود دارد، در محيط هاى عمومى دوربين هاى مدار بسته وجود دارد، شرايط فعلى را با پنجاه سال پيش مقايسه كنيد، آنگاه خواهيد دانست كه حفظ امنيت چه قدر حساس شده است، بهمين ترتيب زندگى انسان دستخوش ناامنى گشته است، اما ناامنى مورد نظر حقير قدرى پيچيده تر است، زيرا انسان حتى با داشتن تمامى امكانات احساس ناامنى مى كند، مسلماً ناآرامى درونى منجر به ناآرامى فكرى هم مى شود، رنج ناشى از عدم احساس امنيت درونى تمام قوه و انرژى انسان را تحليل مى كند.

ساده ترين راه براى يافتن امنيت درونى و فكرى همانا روبرو شدن با واقعيتهاى است، واقعيتهایی كه حتى ممكن است رنج آور باشد، اگر ما قادر باشيم كه شرايط سخت را از سر راهمان برداريم و يا تخفيف دهيم، حتما بايد محاسبه شده قدم برداريم ولى اگر نتوانيم آن سختى را از سر راه برداريم بايد حقيقت شرايط را بپذيريم، و يا در شرايط سخت سريعا دچار هيجان نشده و اجازه دهيم كه در زمان مناسب آن شرايط را تحت كنترل در آوريم.

نكته مهم ديگر كه لازم است يادآورى نمايم آنست كه مابايد تعريفى از زندگى راحت و يا آسوده هم داشته باشيم و آن شرايط آسان را با شرايط سخت مقابله كنيم، بودا زندگى را رنج مى داند و بنده با نظر ايشان موافقم، زيرا زندگى صرفاً مادى هيچگاه آرامش بخش نبوده و نخواهد بود، اما اگر انسان همت كند و با واقعيت و حقيقت خويشتن خويش روبرو شود بطور يقين مى تواند از نيروى عظيم امنيت درونى بهره ببرد، هرچند كه در زندگى او سختيهاى وجود داشته باشد.