پاسخ : اينكه طينت يا فطرت انسانى از بدو تولد شَرور است ، يك باور و يا اعتقاد نادرست است، هيچ نوزادى با فطرت شَرور بدنيا نمى آيد، بلكه در اثر مرور زمان، نوع تربيت و عوامل متعدد ديگرى سبب مى شود كه انسان در زمانى دست به شرارت بزند، و برعكس پيش مى آيد كه انسان شَرورى بدلايلى رو به پاكى و فطرت آورد. بنابراين اگر بگوئيم فلان انسان شَرور فطرتاً و يا ذاتاً شرور بدنيا آمده است نفى عدالت كرده ايم، يكى از مهمترين دلايل وجود راهنمايان معنوى همانا اصلاح پذيرى كسانى است كه از حقيقت دور شده اند، شرّ و خير در واقع يك انتخاب است، انتخابى كه در بدو تولد رخ نمى دهد بلكه در زمان جوانى و گاهى حتى در زمان نو جوانى گرفته مى شود، انسان موجود بسيار پيچيده اى است، بنحوى كه به سادگى نمى توان رفتار بعدى او را پيش بينى كرد، براى مثال شخصى كه ظاهراً آرام بنظر مى رسد ناگهان بر اثر عصبانيت سبب قتل مى شود.

متاسفاً بعضى از باورها و اعتقادات ما ريشه منطقى و يا معنوى ندارند، و اين امر فقط در مورد خير و شرّ نيست، در مورد كافر و مومن هم همين مشكل وجود دارد و هستند كسانى كه تصور مى كنند كافر كسى است كه فطرتاً كافر بدنيا مى آيد و يا مومن كسى است كه فطرتاً مومن بدنيا مى آيد .

بنابراين هر انسانى مختار است كه زندگى خود را بر اساس درستى و يا نادرستى پيش ببرد، و مسلماً انتخاب ما هر چه كه باشد نتايجى خواهد داشت و ما مسئول آنچه كه انجام داده و يا گفته ايم هستيم.