پاسخ: هر انسانى داراى چندين مسئوليت است، اول مسئول رفتار و گفتار و اعمال خودش است و دوم مسئوليتى در قبال خانواده خود، سوم مسئوليتى در قبال جامعه اطراف خود، چهارم مسئوليتى در قبال كشور خود، پنجم مسئوليتى در قبال جامعه جهانى دارد. و ريشه تمام مسئوليت هاى يك انسان بر پايه يك واقعيت و حقيقت مهم نهفته است، واقعيت و حقيقتى كه روز بروز متاسفاً كمرنگتر مى شود و نتيجه عدم درك مسئوليت همين اوضاعى است كه زندگى بشر در كره زمين به خطر انداخته است. مرگ ميليونها انسان بر اثر فقر و گرسنگى، و خشكسالى، جنگ و خونريزى، ذوب شدن يخها بعلت گرمايش زمين، مرگ ميليونها انسان بر اثر انواع ويروسها و ده ها عامل ديگر نشاندهنده آنست كه روح زندگى در حال متلاشى شدن است.

سعدى شاعر شيرين سخن زيبا سروده است:
بنى آدم اعضاى يكديگرند
كه در آفرينش ز يك گوهرند
چُو عضوى به درد آورد روزگار
دگر عضو ها را نماند قرار

اينكه بنده تصور كنم كه تنها مسئوليت من در زندگى حراست از خود و
خانواده ام است بسيار ساده انديشى است، زيرا هر انسانى كه بر اثر گرسنگى مى ميرد موجودى هم نوع من است، بنظر بنده مهمترين و اصيل ترين مسئوليت انسان پيروى از قوانين معنوى و انرژى هاى روحانى است، زيرا با تعهد به قوانين معنوى اصول حقيقى زندگى بر روال واقعى قرار خواهد گرفت، به هر ميزان كه ما از معنويت فاصله بگيريم دايره مسئوليت ما تنگتر مى شود و نهايتاً به اين نقطه مى رسيم كه اكنون شاهد هستيم.