پاسخ: ابتدا بايد بدانيم كه تعريف ما از خدا چيست و آنگاه به موضوع ترس از خدا بپردازيم. اصولا منبع ترس يا شناخته شده و معلوم است يا ناشناخته و مجهول است، چه بسا كثيرى از تاريكى بترسند، زيرا تاريكى موجب ترس مى شود، در حاليكه تاريكى به طبيعتش مجهول نيست ولى آنچه كه در تاريكى ممكن است وجود داشته باشد عامل ترس مى شود، پس آنچه كه در دل تاريكى ممكن است وجود داشته باشد (چه بسا هيچ چيز ترسناكى هم وجود نداشته باشد) براى ما مجهول است، ولى اگر مار سمّى سر راهمان ظاهر شود، مار معلوم است و ترس ما هم طبيعى است و بايد هم ترسيد. اجازه دهيد مثال ديگرى عرض كنم، اگر شما در جنگلى قدم بزنيد كه وجود انواع موجودات گزنده و وحشى و خطرناك وجود داشته باشد ترسيدن طبيعى است، ولى اگر در بوستانى قدم بزنيد هيچ دليلى براى ترس وجود ندارد.

با توجه به مثال فوق اگر خداوند براى شما مجهول است ترس شما چه معنايى دارد؟ و اگر به وجود خداوند معرفت داشته باشيد باز هم ترس شما چه معنايى خواهد داشت. متاسفا بر اثر تعاليم غلط و باورهاى نادرست ترس از خداوند با مجهولاتى گره خورده است كه به سادگى هم نمى شود از اذهان عموم پاك نمود.

مسلما در يك اينجا نمى توان به موضوع اينكه خدا چيست و يا كيست پرداخت و ناچاراً ترس از خداوند هم موضوع بسيار وسيعى است كه در حوصله اين سوال و پاسخ نمى گنجد ، فقط مختصراً عرض نمايم كه ترس از خداوند از منظر عرفانى يك ترس عاشقانه است، ترس از اينكه از چشم محبوب دور شويم، ترس از اينكه غول دنيا مارا به سرابى بفريبد و از كرامت انسانى خود سقوط نمائيم، ترس عاشق از معشوق زيباترين صحنه زندگى هر عاشق مومن به خداوند مى باشد.