مسلماً نقد و بررسى ماهيت و عملكرد شيطان از نظر عرفان آنهم بطور چكيده كار آسانى نيست، ابتدا لازم است خدمت عزيزانى كه مطالب اين وبسايت را مى خوانند عرض نمايم كه عرفان مكتب بسيار بزرگ و عميقى است و مسلماً انچه بنده مى نويسم و يا سخن مى گويم ديدگاه تمام عرفا و يا عرفان نيست، زيرا بنده يك شاگرد مكتب عرفان هستم، و در واقع نظريات خود را در مورد موضوعات گوناگون از ديد عرفانى مطرح مى نمايم و چه بسا مورد قبول اهل عرفان نباشد و بنده نيز به نظرات مخالف احترام كامل مى گذارم.

اما موضوع شيطان يك دغدغه بسيار عظيم از ابتدا تشكيل جوامع بشرى بوده است و حتى ممكن است كه چنين تصور شود كه شيطان همان غولى است كه از چراغ جادويى آزاد شده و دنياى بشرى را به سمت آشفتگى مى برد، غولى كه هيچ عاملى ياراى مقاومت در برابر او نيست، اراده او بر تمام كره زمين حاكم است و تمام فسادها، بي عدالتى ها، تبعيضات و اختلافات و بى تعداد موارد ديگر از ناحيه اوست، اوست كه نمى گذارد كه انسان در راه راست قدم بردارد، اوست كه نمى گذارد انسان موجودى خدا پرست و مومن باشد و غيرو، و نهايت آنكه هر چه بدبختى است به او ختم مى شود (مانند تمام راهها كه به رُوم ختم مى شود).

در كتب آسمانى از شيطان هم بصورت فرد و هم بصورت جمع (شياطين) نام برده می شود، در هندوئيسم و بودئيسم و ساير مكتبهاى فكرى و يا مذاهب و مرام هاى امريكاى جنوبى و يا آفريقايى نقش شيطان و ردپاى او در زندگى پيروان آنها ديده مى شود، چنانچه در پيروان اديان ابراهيمى هم ديده مى شود. علت اين همه غوغا ها آنست كه خدايان دروغين داراى پيامبرانى كه مبلغان دروغين هستند شده اند، چنانچه پيامبران حقيقى مبلغان خداوند راستين گشته اند. خداوند اديان ابراهيمى حقيقت را بر اساس راستى قرار داده اند، اما شياطين در برابر راستى به زور آزمايى مشغول بوده و هستند.

ادامه دارد…