درخت نيك و درخت پليد از منظر عرفان (قسمت اول)

موضوع درخت در تمام اديان ابراهيمى و غير ابراهيمى مركز توجه پيروان هر دين و آيينى مى باشد. گوئيا پيوند انسان با طبيعت و يا پيوند انسان با ماوراى طبيعت با درخت وابسته است. بهترين تعريفى كه از درخت مى توان نمود كلمه سرشت است، سرشت همچون سر نوشت با جان آدمى آميخته است. در عرفان درخت نيك مظهر همت سالكانى است كه همچون يك درخت خرم سر بسوى آسمان كشيده و به نيايش خداوند آسمانها مشغول هستند. درخت نيك مظهر درستى و پاكى و اخلاص و خُرمى و جاودانگى حيات معنوى است و درخت پليد مظهر نادرستى و كجى و شرارت است.


ادامه دارد…

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *