پاسخ: ابتدا عرض كنم كه سوال شما بسيار مبهم است زيرا نمى دانم منظورتان از وقايع آينده چيست، آيا منظورتان از وقايع آينده در زندگى خودتان است و يا اهل خانواده و يا وقايع آينده در جهان است؟

با توجه به اينكه بنده منظور تان را نمى دانم توجه شما را به چند نكته مهم جلب مى نمايم:

اول آنكه بنا به تعاليم عرفانى ما بايد به اساس زندگى در زمان حال توجه كنيم و از گذشته و آينده اى كه معلوم نيست عبور نمايیم.

دوم آنكه وقايع آينده هر انسانى بر مبناى آنچه در زمان حال رخ مى دهد شكل مى يابد، بعبارتى هر چه را كه در اين زمان بذر آنرا بكاريم در آينده همان را دِرو خواهيم نمود. بنابراين پيشگويى آينده بدون در نظر گرفتن آنچه كه در حال حاضر به آن مشغول هستيم كار بيفايده اى است. حتى در مورد آينده جهان نيز بايد به زمان حال رجوع كنيم براى مثال آنچه كه الان دغدغه كشورها موضوع گرمايش زمين است و براى آن كنفرانسهاى علمى زيادى تشكيل مى شود كه چگونه با اين پديده كه در آينده نه چندان دور خطراتى را براى كره زمين بوجود خواهد آورد مقابله كنند.

سوم آنكه حدس و گمان در مورد آينده هيچگاه جوابى واضح و شفاف بما نمى دهد، بلكه بايد با استفاده از منطق و اصول عمل نمود.

چهارم آنكه تكرار بسيارى از اشتباهات گذشته نشان دهنده آينده خوبى نمى تواند باشد بنابراين چه لزومى دارد كه ما بفكر اينكه آينده را پشگويى كنيم باشيم.

شاعر شيرين سخن جناب سعدى زيبا سروده اند:
گر بگويم كه مرا حال پريشانى نيست
رنگ رخسار خبر مى دهد از سِرّ ضمير

بارها عرض كرده ام كه ما سرنوشت آينده خود را امروز با دستان خود مى نويسيم، بنابراين دانستن وقايعى كه در آينده براى ما رخ مى دهد زياد مشكل نيست، به خواستها و آرزوها ى خود توجه كنيد، همان خواستها و آرزوها آينده را تشكيل مى دهد، اگر در زندگى در جاده واقعيت ها و حقيقت قدم بگذاريم، حال و آينده ما همواره با آرامش و اعتماد بنفس خواهد بود ولاغير هم در زمان حال و هم در آينده نه به مفهوم و منظور واقعى از زندگى پى خواهيم برد و نه زندگيمان در پرده مبهم و اضطراب و يا ترس طى خواهد شد.